Ο Βλαντιμίρ Βλαντίμιροβιτς Πούτιν γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1952 στη Λενινγκράντ της Σοβιετικής Ένωσης, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη. Μεγάλωσε σε φτωχικό περιβάλλον, μέσα σε μια οικογένεια που είχε γνωρίσει τις κακουχίες του πολέμου. Ο πατέρας του ήταν βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η μητέρα του εργάτρια. Ο ίδιος ήταν το μοναδικό παιδί που επέζησε, αφού τα αδέλφια του χάθηκαν σε μικρή ηλικία. Από νωρίς έδειξε πειθαρχία, πείσμα και ενδιαφέρον για τις πολεμικές τέχνες, χαρακτηριστικά που θα τον ακολουθούσαν στη μετέπειτα πορεία του.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Λενινγκράντ, από όπου αποφοίτησε το 1975. Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στην KGB, τη σοβιετική μυστική υπηρεσία. Υπηρέτησε σε διάφορα τμήματα πληροφοριών και για αρκετά χρόνια βρέθηκε στην Ανατολική Γερμανία, στην πόλη της Δρέσδης, σε μια περίοδο που ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, επέστρεψε στην πατρίδα του και άφησε την ενεργό δράση στις μυστικές υπηρεσίες.
Η είσοδός του στην πολιτική έγινε μέσω της συνεργασίας του με τον Ανατόλι Σόμπτσακ, δήμαρχο της Αγίας Πετρούπολης, στον οποίο εργάστηκε ως σύμβουλος. Η παρουσία του ήταν διακριτική αλλά αποφασιστική, γεγονός που του άνοιξε τον δρόμο προς την κεντρική εξουσία. Το 1996 μετακινήθηκε στη Μόσχα, όπου ανέλαβε θέσεις στη διοίκηση του Κρεμλίνου. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κέρδισε την εμπιστοσύνη του προέδρου Μπόρις Γέλτσιν.
Το 1998 διορίστηκε επικεφαλής της FSB, της διαδόχου υπηρεσίας της KGB. Τον Αύγουστο του 1999 ο Γέλτσιν τον όρισε πρωθυπουργό. Στις 31 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, ο Γέλτσιν παραιτήθηκε αιφνιδίως και όρισε τον Πούτιν υπηρεσιακό πρόεδρο. Στις εκλογές του Μαρτίου 2000, ο Πούτιν κέρδισε πανηγυρικά, ξεκινώντας την πρώτη του θητεία ως πρόεδρος.
Κατά την πρώτη οκταετία του στην εξουσία (2000-2008), ο Πούτιν επιδίωξε να αποκαταστήσει την κεντρική ισχύ του κράτους, να περιορίσει την ισχύ των ολιγαρχών και να ελέγξει αποσχιστικά κινήματα, με κορυφαίο παράδειγμα τους πολέμους στην Τσετσενία. Η ρωσική οικονομία γνώρισε άνοδο χάρη στις υψηλές τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ η δημοτικότητά του εδραιώθηκε στη βάση της υπόσχεσης για «σταθερότητα».
Λόγω του συνταγματικού περιορισμού, δεν μπορούσε να είναι ξανά υποψήφιος το 2008. Έτσι, ανέλαβε πρωθυπουργός με πρόεδρο τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, παραμένοντας ωστόσο ο πραγματικός πυλώνας εξουσίας. Το 2012 επέστρεψε και πάλι στην προεδρία, ενισχύοντας την πολιτική συγκέντρωσης της εξουσίας, τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και την καταστολή της αντιπολίτευσης.
Η εξωτερική του πολιτική τον ανέδειξε σε κεντρικό παίκτη της διεθνούς σκηνής: προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, στήριξη στους αυτονομιστές της Ανατολικής Ουκρανίας, στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Το 2020, μέσω συνταγματικών αλλαγών, εξασφάλισε τη δυνατότητα να παραμείνει στην προεδρία μέχρι το 2036.
Το 2022, η Ρωσία προχώρησε σε γενικευμένη εισβολή στην Ουκρανία, κλιμακώνοντας τη σύγκρουση με τη Δύση και φέρνοντας τη χώρα αντιμέτωπη με σκληρές οικονομικές κυρώσεις και διεθνή απομόνωση. Στο εσωτερικό, ο Πούτιν διατηρεί σφιχτό έλεγχο μέσω των υπηρεσιών ασφαλείας, ενώ η κοινωνία πιέζεται από τις συνέπειες του πολέμου και της οικονομικής κρίσης.
Η προσωπική του ζωή
Το 1983 παντρεύτηκε τη Λουντμίλα Σκρεμπνέβα, αεροσυνοδό στο επάγγελμα. Μαζί απέκτησαν δύο κόρες, τη Μαρία (γεν. 1985) και την Αικατερίνη (γεν. 1986), οι οποίες έζησαν κυρίως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο Πούτιν κράτησε ανέκαθεν την οικογενειακή του ζωή μακριά από τα μέσα ενημέρωσης, επιμένοντας να προστατεύει τα παιδιά του από τον δημόσιο έλεγχο.
Το 2013, ύστερα από τριάντα χρόνια γάμου, ανακοίνωσε μαζί με τη Λουντμίλα τον χωρισμό τους. Έκτοτε, η προσωπική του ζωή παραμένει καλυμμένη από πέπλο μυστηρίου, με φήμες για σχέσεις που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκαν επίσημα.
Γνωστός για την εικόνα «σκληρού άνδρα», καλλιέργησε δημόσια ένα προφίλ γεμάτο δραστηριότητες: ιππασία, καταδύσεις, τζούντο, οδήγηση αγωνιστικών αυτοκινήτων, ακόμα και πτήσεις με πολεμικά αεροσκάφη. Η εικόνα αυτή ενίσχυσε το αφήγημα του δυναμικού ηγέτη, ικανού να σταθεί πάνω από τις αδυναμίες.
Οι μυστικές σελίδες της ζωής του Βλαντιμίρ Πούτιν: Η Αλίνα Καμπάεβα, τα «κρυφά» παιδιά και οι φήμες της Ελβετίας
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι παγκοσμίως γνωστός για την πολιτική του πορεία, τη σιδηρά ηγεμονία του και τις γεωπολιτικές του αποφάσεις. Ωστόσο, ένα κομμάτι της ζωής του παραμένει τυλιγμένο σε μυστήριο: η προσωπική του ζωή μετά το διαζύγιο με τη Λουντμίλα, το 2013. Εκείνο το διάστημα, άρχισαν να φουντώνουν οι φήμες για μια σχέση που θα τον στοίχειωνε δημόσια έως σήμερα.
Η γνωριμία με την Καμπάεβα
Η Αλίνα Καμπάεβα, πρώην «χρυσή» ολυμπιονίκης στη ρυθμική γυμναστική και βουλευτής της Δούμας, εμφανίστηκε στο πλευρό του Ρώσου προέδρου στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Σύντομα τα ρωσικά και διεθνή μέσα άρχισαν να μιλούν για μια στενή σχέση που ξεπερνούσε την πολιτική. Επισήμως, τίποτα δεν έχει ποτέ επιβεβαιωθεί, αλλά οι φήμες δεν σταμάτησαν.
Δημοσιεύματα έκαναν λόγο για έναν μυστικό γάμο μεταξύ του Πούτιν και της Καμπάεβα, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν έγγραφα ή επίσημες δηλώσεις που να το αποδεικνύουν. Ο ίδιος ο Πούτιν έχει διαψεύσει κατά καιρούς τέτοιες φήμες, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «όσοι ανακατεύονται στην προσωπική του ζωή θα πρέπει να ασχοληθούν με τη δική τους».
Πολυάριθμες αναφορές από διεθνή μέσα θέλουν τον Πούτιν να έχει αποκτήσει παιδιά με την Καμπάεβα. Το ερευνητικό κέντρο Dossier Center υποστηρίζει ότι ο πρώτος γιος τους γεννήθηκε το 2015 στο Λουγκάνο της Ελβετίας, ενώ ένας δεύτερος ήρθε στον κόσμο το 2019. Κάποια δημοσιεύματα μιλούν για τρία ή ακόμα και τέσσερα παιδιά.
Σύμφωνα με αυτά τα ρεπορτάζ, η οικογένεια Καμπάεβα-Πούτιν ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, άλλοτε σε πολυτελή κατοικία στη Ρωσία και άλλοτε σε βίλα στην Ελβετία, με απόλυτη προστασία από τον στενό κύκλο του Κρεμλίνου. Οι πληροφορίες ωστόσο παραμένουν αδύνατο να διασταυρωθούν.
Η διαχείριση της εικόνας του Πούτιν χαρακτηρίζεται από μια αυστηρή γραμμή: η προσωπική του ζωή δεν αποτελεί δημόσιο θέμα. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα πέπλο μυστηρίου που τρέφει ακόμα περισσότερο τις εικασίες. Για κάποιους, η σιωπή του ενισχύει την εικόνα του αυταρχικού ηγέτη που δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Για άλλους, απλώς δείχνει την προσπάθειά του να προστατεύσει την οικογένειά του από τα πολιτικά παιχνίδια.
Σήμερα
Μετά τις συνταγματικές αλλαγές του 2020, ο Πούτιν έχει τη δυνατότητα να παραμείνει στην προεδρία έως το 2036. Στα μάτια των υποστηρικτών του, είναι ο ηγέτης που έφερε ξανά στη Ρωσία σταθερότητα και κύρος. Για τους επικριτές του, είναι ένας αυταρχικός ηγεμόνας που θυσίασε τις δημοκρατικές ελευθερίες και προκάλεσε πολέμους για γεωπολιτικά οφέλη.
Το βέβαιο είναι πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν, με την προσωπική του ιστορία και την πολιτική του πορεία, έχει ήδη αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη σύγχρονη ιστορία.
Περισσότερα άρθρα
Η νέα σκακιέρα των ΜΜΕ
Η ελληνική μιντιακή σκηνή βρίσκεται σε μια φάση έντονης αναδιάταξης. Δύο από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας, ο Δημήτρης Μελισσανίδης και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, έχουν στραμμένο το βλέμμα τους σε τίτλους και υποδομές που μπορούν να επηρεάσουν ουσιαστικά την ενημέρωση. Οι κινήσεις τους, αν και διαφορετικές στη στόχευση, συγκλίνουν σε έναν κοινό στόχο: τη διεύρυνση της επιρροής σε ένα πεδίο όπου τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούν όχι μόνο ως επιχειρηματικά εργαλεία, αλλά και ως παράγοντες διαμόρφωσης του δημόσιου λόγου.
Ρωσικά μαχητικά παραβίασαν τον εναέριο χώρο της Εσθονίας
Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο προκάλεσε την Παρασκευή η παραβίαση του εναέριου χώρου της Εσθονίας από τρία ρωσικά μαχητικά MiG-31. Σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών στο Ταλίν, τα αεροσκάφη εισήλθαν χωρίς άδεια πάνω από τον Κόλπο της Φινλανδίας και παρέμειναν στην περιοχή για περίπου δώδεκα λεπτά.
Ο Charlie Kirk: Η πορεία του και η τραγική κατάληξη στη δολοφονία του
Ο Charlie Kirk υπήρξε μια από τις πιο γνωστές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της συντηρητικής πολιτικής σκηνής των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε ηλικία μόλις 31 ετών, η ζωή και η δράση του τερματίστηκαν βίαια, έπειτα από τη δολοφονία του που σημειώθηκε χτες στο πανεπιστήμιο Utah Valley, αφήνοντας πίσω του ένα βαθύ αποτύπωμα αλλά και έντονες συζητήσεις για τη βία στην πολιτική.