Η αποψίλωση των δασών συνδέεται με μισό εκατομμύριο θανάτους στις τροπικές περιοχές
Η αποψίλωση των δασών στις τροπικές ζώνες εκτιμάται ότι προκάλεσε περισσότερους από 500.000 θανάτους τα τελευταία είκοσι χρόνια, εξαιτίας ασθενειών που σχετίζονται με την υπερβολική ζέστη, σύμφωνα με νέα διεθνή μελέτη.
Η καταστροφή των δασικών εκτάσεων αυξάνει τη θερμοκρασία στις περιοχές του Αμαζονίου, του Κονγκό και της νοτιοανατολικής Ασίας, καθώς μειώνεται η σκιά, περιορίζονται οι βροχοπτώσεις και αυξάνεται ο κίνδυνος πυρκαγιών. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι η αποψίλωση ευθύνεται για πάνω από το ένα τρίτο της τοπικής θέρμανσης που βιώνουν οι κάτοικοι αυτών των περιοχών – πέρα από την επίδραση της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής.
Συνολικά, περίπου 345 εκατομμύρια άνθρωποι στις τροπικές ζώνες εκτέθηκαν σε υψηλότερες θερμοκρασίες μεταξύ 2001 και 2020. Για 2,6 εκατομμύρια από αυτούς, η θερμική καταπόνηση αυξήθηκε κατά τρεις βαθμούς Κελσίου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, αυτό οδήγησε σε περίπου 28.330 θανάτους ετησίως. Πάνω από τους μισούς σημειώθηκαν στη νοτιοανατολική Ασία, σχεδόν το ένα τρίτο στην τροπική Αφρική και οι υπόλοιποι στην Κεντρική και Νότια Αμερική.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Climate Change, βασίστηκε σε στοιχεία από τη Βραζιλία, την Γκάνα και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι ερευνητές συνέκριναν δείκτες θνησιμότητας με τις θερμοκρασίες σε περιοχές όπου καταγράφηκε εκτεταμένη εκχέρσωση δασών. Αν και προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι η κοπή και το κάψιμο των δέντρων προκαλούν τοπική άνοδο της θερμοκρασίας, αυτή είναι η πρώτη που υπολογίζει το ανθρώπινο κόστος.
Ο καθηγητής Ντόμινικ Σπράκλεν από το Πανεπιστήμιο του Λιντς τόνισε ότι «η αποψίλωση σκοτώνει», σημειώνοντας πως οι τοπικοί κίνδυνοι συχνά υποτιμώνται σε σχέση με τη γενικότερη συζήτηση για την κλιματική αλλαγή.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ανέφερε την πολιτεία Μάτο Γκρόσο στη Βραζιλία, όπου μεγάλα τμήματα δασών έχουν εκχερσωθεί για την καλλιέργεια σόγιας. Οι αγρότες της περιοχής πιέζουν για την άρση του μορατόριουμ που περιορίζει την παραγωγή σόγιας στον Αμαζόνιο, ώστε να ανοίξουν νέες εκτάσεις.
Σύμφωνα με τον Σπράκλεν, η διατήρηση των δασών δεν είναι μόνο ζήτημα παγκόσμιας περιβαλλοντικής προστασίας, αλλά και άμεσο όφελος για τις τοπικές κοινωνίες. «Αν το Μάτο Γκρόσο κρατήσει τα δάση του όρθια, οι κάτοικοι θα αντιμετωπίσουν μικρότερη θερμική καταπόνηση», εξήγησε. «Τα δάση δεν είναι αδρανή. Ρυθμίζουν τη θερμοκρασία, φέρνουν βροχές, στηρίζουν τη γεωργία. Κάνουν κάτι πολύ σημαντικό για όλους μας».